KASTAMONU ARAÇ KIŞLA KÖYÜ WEP SİTESİNE HOŞ GELDİNİZ

FARZET Kİ

Farzet ki,
Bir çölün ortasında kalmışım;
Kum fırtınalarında jilet yemiş yüzüm,
Dibe çekilmiş yorgun bedenim,
Güneşin indirdiği alev toplarında erimiş beynim,
Susuzluktan kurumuş, lal olmuş dilim...

Farzet ki,
Bir ummana dalmışım;
Alabora olmuş bütün iyi bildiklerim,
Yelkenleri fora suratsız kötülüklerin...
Sulara dalmışım çaresiz çırpınışlarla;
Yunus’ un Yunus’ unu arayan gözlerim,
Köpek balığının dişlerine takılmış...

Farzet ki,
Bir ben kalmışım dünyada;
Bir ben varmışım yanımda;
Hayal olmuş toprak kokulu sıla
Bütün iyilikler gibi
Kötülükler de uzakta...
İyiliklere susuzlukta,
Kötülüklerden kaçmakta,
Robinson’ un Cuma’ sından bile mahrum kalmışım...

Farzet ki,
Kabul etmez beni bu şehirler;
Yalnızlıkların voltaladığı
Gece ayazının sarmaladığı sokaklar,
Ezilen Arnavut kaldırımları...
Vapurlar, trenler, otobüsler;
Vebalı bulmuşlar beni...
Delicesine sevdim diye seni......

Farzet ki,
Delice bir sevdaya tutulmuşum;
Koşup yakalayamadığım,
Kaçıp kurtulamadığım...
Leyla’ dan, Aslı’ dan, Şirin’ den mahrummuşum,
Mecnun, Ferhat, Kerem misali,
Aşkınla yanmış, yanıp kavrulmuşum...

Farzet ki,
Bir garip yolcuyum çilekeş yollarda...
Yorulup düştüğüm bu handa;
Senin bağrını seçmişim...
Şadırvanından yudum yudum
Gürleyikten kana kana
Senin sevdanı içmişim
Sana sığınmış,
Seni sevmişim...

Farzet ki,
Unutmuşsun bütün vefasızlığımı,
Bütün nankörlüğümü,
Bütün ihanetimi...
Gençliğimin ateşli Çengeller Kavşağı kavgasında
Anamın Sepetçioğlu türküsünde
Abdurrahman Paşa’ nın tahta sıralarında
Çocukluğumun hayal dünyasında
Aldığın bağrına almışsın beni....
Anlamışsın
Seni ne çok sevdiğimi...

Farzet ki,
Bütün yolların son durağındayım,
Mevsimlerin hazanında
Bitmiş artık yolun sonu...

Bağrına bas ne olur,
Al beni KASTAMONU.....

Ilgaz Daglarindan

Siz, agaçlar, elbet beni bildiniz,
Ben sizden ayrilmis yürür bir dalim.
Ey çamlar, köknarlar, ey yesil deniz.
Ben kendi kendini sürür bir dalim.

Kirigim, içimden çikmaz bu aci,
Gün oldu basima hasretin taci,
Düsündügüm zaman asil agaci,
Içimi yalnizlik bürür bir dalim.

Ne sert kis ne gümrah ve gölgeli yaz,
Ne ilik meltemler, ne keskin ayaz.
Mevsimler derdime bir sifa olmaz,
Ben kökünden kopmus çürük bir dalim.

AZİZ KASTAMONU

Bir tepeden bakmış şair dün istanbul’ a…
Aziz demiş bu şehre;
Kalem kalem minarelerin
Dirsek temas aralığı hizasını görüp de,
Dört koldan göğe uzanan ezanların
El ele semaya ulaştığını duyup da…
Çamlıca’ dan Kalamış’ a,
Ortaköy’ den Üsküdar’ a,
Gözleri kamaştıran güzelliğe vurulup da…

Ben de gördüm;
Kalem kalem minarelerin
Dört ufka yayıldığını…
Ben de duydum;
Semaya yükselen ezanların
Uygun adım Rabb Rabb’ larını…
Ben de vuruldum güzelliğine;
Bir yerin yakamozu, diğerinin kal’ asında,
Birinin yaylası, diğerinin kanyonunda…
Ben de aşık oldum bir şehre;
Evliyalar diyarına,
Kastamonu’ ya…

Şerife Bacı’ ya kağnı ittim
Heybetli Ilgaz’ ın çam kokulu kıvrımlarında.
Evliyalar arasına girdim,
Saf tutup Kadı’ nın Nasrullah’ ında.
Sabah ezanını dinledim
Nasrullah Şadırvanı’ nda.
Tefsiri’ den ders aldım
Gece karanlığında, türbesi başında…

İlçeleri gezdim tek tek…
Şerife Bacı’ yla Seydiler’ i,
Sonra Ağlı’ yı, Şenpazar’ ı dolaştım;
Azdavay’ ın Aşıklar Köprüsü’ nde
Sevgilimle kucaklaştım;
Sonra Pınarbaşı yoluna koyuldum,
Ilıca’ yı geçip Valla Kanyonu’ na girdim,
Girdim ama kayboldum.
Nneden sonra Cide sahillerinde buldum kendimi;
Doğanyurt, Abana, İnebolu, Çatalzeytin;
Haritasını çıkardım sahillerin.
Yakamozlarında sarhoş oldum hırçın Karadeniz’ in…
Küre Dağları’ ndan seyre daldım Ilgaz’ ı…
Çayırcık’ ta at koşturdum dört nala;
Bir yanımda Fatih, öbür yanımda Gürani Molla…

Velhasıl içtim Kastamonu’ yu,
İçtim yudum yudum…
İstanbul aziz şehirse ki; öyle,
Sen de azizsin
AZİZ KASTAMONUM!...